W „Czarnej matce”, nowym filmie Khalika Allaha, istnieje porządna aranżacja symboliki wody. Dawka kaskady odżywiającej strumień, zielone drzewa i rośliny rojące się po brzegach w nieciągły sposób. Napowietrzny film pokazuje spienioną falę wchodzącą i wychodzącą. Woda jest życiem, a „Czarna Matka” przedstawia się jako przywołanie, przywoływanie i narodziny życia i życia. „Pierwszy trymestr” – mówi kobiecy głos, gdy Allah spogląda na odsłoniętą damę w pełnym zarysie – wyraźne istnienie jej skóry wyróżnia się z ciemnego dzielnika za nią.

Wcześniejszy film Allaha, niesamowity film „Field Niggas” (2015), został nakręcony na Manhattanie, gdzie napłynęli ludzie uzależnieni od narkotyków i racjonalnie chorzy w mieście East Harlem. „Czarna matka” została nakręcona na Jamajce (miejscowy kraj jego matki, gdzie zainwestował energię przez te wszystkie lata), a w swoich początkowych scenach przedstawia trudności i pilność zupełnie nie przypomina tego, co jego wcześniejszy film pojawił się w tak irytującym rdzennym zainteresowaniu. Tutaj kamera Allaha jest bardziej wszechstronna niż poprzednio, podążając za ulicznicimi dziwkami, podczas gdy słyszymy sygnały męskich głosów konsultujących z nimi koszty wyraźnych aktów seksualnych.

Niezależnie od tego, aparat przed długi czas powiększa swoje ruchy, łącząc projekty filmowe i wideo. Wymieniając film 8-milimetrowy i 16-milimetrowy, z których część nakręcił jako młodą osobę, Allah wpływa na to, aby pokazać się tak, jakby te wizualizacje były wyczekiwane marginalnie poza krawędzią, z widocznymi kołami łańcuchowymi i linią podstawy.

Są również fragmenty życia rodzinnego (własne Allaha, możemy wywodzić, ale film nigdy nie mówi jednoznacznie w tym zakresie), z długim obszarem poświęconym petycji w administracji upamiętniającej. Kolejna scena pokazuje, że ciężarna kobieta otrzymuje USG, aw segmencie filmu, o którym napisano „Narodziny”, faktycznie obserwuje się pracę.

W swoim cudownym, okrągłym, zwartym stylu film ten ma zdumiewający wyraz: czarna matka jest po prostu matką życia. Co więcej, wygląd skoordynowany z czarnymi twarzami i ciałami w „Czarnej matce” nie jest z pewnością spojrzeniem męskim ani dokumentalnym. To jest spojrzenie miłości. Stopniowo odnajdziesz ten punkt widzenia w pracach jako „Solidarne hrabstwo RaMell”, dzisiejszy wieczór, „narracja o Oscara opowiedziana wokół dwóch młodzieńczych czarnych mężczyzn w hrabstwie Hale w Ala.” Co więcej, jest to coś, co może wykorzystać obecny film znacznie więcej.

Czarna matka, najnowszy komponent narracyjny Khalika Allaha, może być postrzegana jako przedsięwzięcie, z którego pochodzi osoba, której udało się zrobić zdjęcie. Nakręcony na Jamajce w ciągu dwóch lat (w tym czasie on również dodał do Lemoniady Beyoncé, jawnie partycji Nowego Orleanu), film jest przybyciem do jego matczynej linii. Jednak od początkowej sceny, która pochodzi z interpretacji „Domu Jamajki” do filmu USG ciąży, do głosu mężczyzny, który prosi o seks robotnika, bez wątpienia nie będzie to stateczna autoportretacja. W rzeczywistości jednak film łączy jeden domowy film wideo VHS jako jeden z licznych projektów wprowadzających – które zawierają również filmy Super 8, 16 mm i HD – bliskość rodziny wodza jest nieistotna, na granicy zbieżności. A może film jest obszernym przedstawieniem kraju wysp karaibskich.

Izolowane na trzy segmenty, z których każdy jest nazwany w trymestrze ciąży – w ten sposób łącząc czarną kobietę i Matkę Ziemię – Czarna Matka nie zawstydza się daleko od silnych podmiotów: ciężkich doświadczeń seksualnych, resztek ekspansjonizmu i cierpiącej siły religii, aby podać kilka przykładów. W każdym razie, to, co rozpoznaje film, to promienne oko i zdolność Allaha do obrazu, po raz pierwszy wystawione w jego narracji z 2015 roku Field Niggas, które badały amerykańskie naciski rasowe i bezlitosność policji poprzez progresję umiarkowanych ruchów zdjęciowych zakładanych na krawędź 125th Street i Lexington Avenue w Harlemie. (Można z korzyścią wziąć pod uwagę jego zdjęcia w pobliżu zbliżenia na głowie w książce Barry’ego Jenkinsa pt. If Beale Street Could Talk.) Tutaj szef szkolił swój aparat fotograficzny na ewangelistach i specjalistach od seksu, sprzedawcach drogowych i szczerych młodych damach – wszystkie symbolizujące jego wybranki tematy, ale dała niezależność, która zaprzecza prostej wyniosłości, osądowi lub litości. Podobnie jak w poprzednim elemencie, Czarna Matka jest stworzona tylko z niezsynchronizowanego dźwięku, więc możemy usłyszeć relację o odcięciu ręki mężczyzny w jednej minucie, melodią dzieci śpiewających „Jezus kocha mnie” w dalszej części. Oddziaływanie jest rozłączne i co jakiś czas oszałamiające, a jednocześnie umyślnie, ponieważ podejście Allaha wydaje się nagradzać to, co obserwator może początkowo uznać za błąd. To nieszczęśliwy wypadek, że duża część filmu, którą on zawiera, jest nie do końca zbadana, a celem końcowym jest to, że jakakolwiek obudowa zawiera często wtrącający się fragment.

Ponieważ obrazy migają nam przed oczami w powodzi zmieniających się proporcji i konfiguracji – z wizualnymi starożytnymi rarytasami, rozbłyskami i wadami – wszystkie materialne wprowadzenie Allaha przypomina nam, jeśli nic więcej, bycie tam, w tym czasie, nagrywanie pojedynczych osób. tylko kilka stóp przed tobą. Jego projekty modyfikujące rtęć prowadzą nas do rekontekstualizacji tego, co widzimy, co jest związane z narracją, która zajmuje się zestawieniami i polaryzacjami. Podobnie umiejętność wydawania religijnego nieziemskiego entuzjazmu i gorliwości, Allah nie lekceważy takich niekonsekwencji, ale raczej czerpie z nich radość, odnajdując adekwatną świetność w wiejskiej normalnej wiejskiej scenerii, miejscach miłości (które są najbardziej godne uwagi w regionie). każdego narodu na planecie) i jego obfitych, brudnych bulwarów.

W ciągu tych 77 minut nie ma zbyt wiele w metodzie przelotu. (Rzeczywiście, nawet RaMell Ross, hrabstwo Hale, dzisiejszy poranek, dzisiejszego wieczoru, dla większości jego swobodnego, nieliniowego wersetu, nadal wiązało jego rozwój z życiem dwóch czarnych mężczyzn). A jednak dostajemy kawałki historii wszystkie źródła rastafarianizmu, zapis National Hero Sam Sharpe, baptystów, którzy przewodzili buntowi świątecznemu w 1832 roku – Czarna Matka nie może być odpowiednio postrzegana jako zbiór winiet. W miarę jak obrazy Allaha kręcą się przed naszymi oczyma, w większości dostrzegamy powtarzające się oznaki i intensywne wizualne motywy (woda, najwyraźniej) i odczuwamy niesamowite, oszałamiające uczucie podróżowania przez różne przestrzenie. (Wśród ostatniego wpisu krótka koda o nazwie „narodziny”, sen wywołujący odgórne uderzenie fal rozbijających się o brzeg, jest cechą.) Czarna Matka może czasami czuć się bezkształtna, jednak bogactwo przeżytego doświadczenia, które łapie , powiększone o ruchy transportowe Allaha, to wszystko, co każdy może potrzebować, by się zadośćuczynić.